Oef, dat waren heftige dagen met al dat geslijm over Rutte en Kaag. Deze twee gevaarlijke narcistische leiders die Nederland vergaand hebben verraden en de democratische rechtsstaat goeddeels hebben afgebroken, mochten eervol afzwaaien met veren in de reet en/of veilig in de slachtofferrol.

Het establishment maakte het narratief en kreeg verrassend veel steun! Natuurlijk de mainstream pers en politiek met een te verwachten dieptepunt voor de Volkskrant (zie plaatje). Maar ook de zogenaamd kleine onafhankelijken en frisse nieuwkomers deden mee. Ik zag bijvoorbeeld ook de Dierenpartij, PVV en BBB diep buigen voor de afzwaaiende elite, vreselijk gênant. Ik vond zelfs FVD veel te beleefd.

En dan de duizenden likes op alle tweets met terugblikken en eerbetonen. Mensen kregen er geen genoeg van! De meeste twitteraars smullen nog steeds van al die propaganda-emmers vol met slijm en snot, lekker meeglibberen met de narratieven waarmee grote misstanden worden bedekt. Er is zo weinig kritisch vermogen. Wie wel kritisch is wordt natuurlijk weggezet als staatsgevaarlijke complotdenker die medeplichtig is aan terreur en geweld.

Ik zie zoveel mensen onterecht hoopvol. Alsof er nu fundamenteel dingen veranderen. Alsof nu woke niet meer werkt, alsof nu kansen zijn op echte politiek, alsof nu er nieuwe poppetjes komen ook echte nieuwe politiek komt. Natuurlijk niet! Er komen alleen wat andere gezichten en narratieven, de neoliberale controle-agenda die al zo lang om zich heen grijpt is in het fundament nog onaangetast.

In een bepaald opzicht wordt de totalitaire politiek in Nederland nu gevaarlijker, omdat het een vriendelijker en charismatischer gezicht zal krijgen. Rutte en Kaag zijn saaie nerds, iedereen kan zien dat dat harteloze en opportunistische technocraten zijn. Nu krijgt de regering een populistische facelift zonder dat de agenda verandert: het enige wat verandert is dat we het kwaad nog minder goed zien dan nu.

De gifbeker is nog lang niet leeg en we staan pas op het begin van een jarenlange strijd tegen het oprukkend totalitarisme. Kennelijk moet het allemaal nog veel meer escaleren voor er echt genoeg mensen opstaan die het beu zijn. We moeten ons eerst 20x laten naaien en dan pas zeggen we een keer stop om de 21ste keer te voorkomen. Dat herken ik ook wel van m’n eigen leven. Mensen zijn gewoontedieren en op een gekke manier ook gehecht aan keihard genaaid worden. Dat is in elk geval lekker vertrouwd!

Ik blijf hoop houden op een goede afloop – uiteindelijk! Maar die is nog lang niet in zicht. We houden vol!