Ik ben erg dankbaar voor de ervaringen die ik heb opgedaan in het verzet tegen de Coronamaatregelen en het achterliggende totalitaire surveillancekapitalisme, waar ik me vanaf het voorjaar van 2021 ruim een jaar voor heb ingezet.
Ik heb een geweldige les geleerd en dat is hoe diffuus goed en kwaad vaak zijn.
In het verzet heb ik zoveel mensen ontmoet die geweldige dingen doen, maar ik ging steeds meer ook de grenzeloze hypocrisie en het opportunisme zien, zelfs bij mijn grootste verzetsvoorbeelden.
Ik zag natuurlijk veel mensen aan de rechterzijde strijden tegen de Coronamaatregelen. Zij zeggen tegen totalitarisme te zijn, maar flirten tegelijkertijd met extreemrechts en met nostalgische verheerlijking van de witte nationalistische geschiedenis van Nederland. Zij deden overigens vaak nog steeds geweldige dingen voor de vrijheid in Nederland en de wereld.
Maar ook in het linkse verzet tegen de coronastaat was het opportunisme groot. Daar zag ik mensen die zeggen voor een nieuwe democratische samenleving te zijn, intussen weer hun eigen autoritaire ego-pyramide bouwen. Ook het linkse verzet staat uiteindelijk in het teken van aandacht, profilering en carrière, hoe geweldig de acties ook zijn die zij op touw zetten.
Al deze mensen staan in mijn ogen nog steeds aan de goede kant van de lijn. Want ondanks hun opportunisme vechten zij in elk geval tegen wat ik zie als hét grote hegemonische gevaar van deze tijd: het wereldwijde high-tech surveillancekapitalisme, dat wordt uitgerold met de medewerking van allerlei gevestigde politieke partijen die nog vaak onterecht als “respectabel” worden gezien.
Misschien is het wel zo dat juist mensen die zelf een groot ego hebben goed zijn in verzet, omdat zij de autoritaire en manipulatieve fratsen van de machthebbers direct herkennen van hun eigen gedrag.
Een gekke gedachte. Zou het verzet in de Tweede Wereldoorlog ook zo opportunistisch zijn geweest? Die vraag ging deze vakantie door mijn hoofd.
Bestaat “echte pure goedheid” dan eigenlijk wel? Is er wel verzet mogelijk tegen het kwaad dat echt uit een puur hart voortkomt?
Ik denk het wel, maar ik denk dat we zover nog niet zijn als mensheid. Maar dat we wel steeds dichterbij komen. Juist door steeds weer onze neus te stoten aan ons ego.
Ik heb in elk geval weer een belangrijke les geleerd. Ik heb mijn eigen ego kunnen betrappen in het verzetswerk, toen ik weer in mijn oude valkuil trapte van veel te geduldig zijn en me veel te lang inlaten met autoritaire types wiens acties ik bewonder.
Ondanks dat ik dacht dat me dat nooit meer zou overkomen, heb ik me toch weer laten verblinden door hun charisma.
Voor ik het weet zie ik mezelf toch onbewust als degene die de heldenrol kan pakken door ego-types het licht te laten zien en “een goed mens” te maken. Dat is in zichzelf een typische ego-valkuil, want het gaat uit van een vals besef van controle en is dus eigenlijk een vorm van manipulatie. Een mens kan alleen zichzelf veranderen.
Het enige wat ik kon doen is uitdragen en in praktijk brengen waar ik voor sta. Ik ging in 2022 steeds meer dwars voor alle ego-dynamieken liggen en gaf aan dat ik die gewoon niet meer pikte. Dat werd niet gewaardeerd en dus moest ik afstand van het verzet nemen. Actieve banden met het georganiseerde verzet heb ik op dit moment gelukkig niet meer.
Ik ben trots op mezelf en dat ik die grenzen heb kunnen stellen. Dat ik mezelf los heb kunnen scheuren van iets dat me ook veel bracht: allerlei contacten, netwerkmogelijkheden en het gevoel dat ik iets belangrijks doe.
Hoeveel respect ik ook heb voor het verzetswerk van iedereen die zich inzet tegen het surveillancekapitalisme, het is gewoon niet goed voor een mens om relaties aan te gaan vanuit ego-energie. Dat is ondanks alle goede bedoelingen toch weer oude wijn in nieuwe zakken; weer de zoveelste manifestatie van het patriarchaat.
Ik wens het alle mensen toe dat 2023 ons weer wat dichter bij écht ego-vrij verzet brengt. Echte solidariteit en echte verbinding, samen opstaan tegen het kwaad op aarde, niet vanuit het ego maar vanuit het hart. Kennelijk zoveel makkelijker gezegd dan gedaan, maar dat is wat juist nu van ons gevraagd wordt.
Want het grootste gevaar voor de aarde is geen virus, geen klimaatverandering, geen Trump of Poetin, geen artificial intelligence, en zelfs geen Rutte of Schwab.
Het grootste gevaar is ons eigen ego, dus de grootste prioriteit blijft toch echt schaduwwerk.
Alvast een hele fijne jaarwisseling aan iedereen!