Ik wil graag nog even terugkomen op deze indrukwekkende speech die een paar weken geleden viral ging. Dominee Paul Visser brengt in mijn ogen in praktijk waar de kerk voor moet staan: hedendaagse vertalingen van oude verhalen om het kwaad in de huidige tijd te leren herkennen en bevechten.
We zien in de politiek zien dat rechts hierin een voorsprong heeft op links. In de kerk zijn het ook de conservatieve stemmen die van zich laten horen. De meeste kerken zijn volledig kritiekloos naar het coronabeleid en zouden het nooit aandurven om Openbaringen te mobiliseren om de huidige tijd te beschrijven. Dominee Visser doet het wel. Met name zijn kritiek op transhumanisme, onthechte wetenschap en het mechanische mensbeeld is zo relevant.
Maar hij is duidelijk ook een reactionaire man. Zo valt hij in zijn verhaal terloops ook het idee van “100 tinten gender” aan. Ook de grote verschuivingen op het gebied van gender die we momenteel zien, worden door dominee Visser op de grote hoop van de onderdrukkende technocratische agenda van de wereldelite gegooid. Nu doet dominee Visser het nog redelijk beschaafd en met enige nuance, gelukkig. Maar ook bij hem zijn de links-progressieve kroonjuwelen duidelijk niet veilig.
Ik snap het heel goed dat dominee Visser zich uitspreekt tegen de woke-cultuur. Inderdaad gaat de emancipatie-agenda op het gebied van etniciteit, gender, huidskleur, slavernij, kolonialisme, etc. momenteel gepaard met een enorm moreel wapengekletter en een cancelcultuur. Ik snap het dat dat onwenselijk is, intimiderend kan overkomen en zelfs dat het een vorm van agressie is.
Maar ik mis in dit verhaal – en in alle verhalen van rechts over de ‘Great Reset’ – zo enorm het idee van compassie. De genderbeweging en de zwarte beweging vechten tegen oeroude en extreem hardnekkige onderdrukkende systemen. Vind je het gek dat dat gepaard gaat met een enorme boosheid die soms door kan slaan in agressie? Vind je het gek dat we daarin nog steeds zoeken naar balans?
Begrijp me niet verkeerd: ik ben ook kritisch op de woke-cultuur en ik zie het gevaar. Prima om daar kritiek op te leveren. Maar gooi het kind niet met het badwater weg en zie ook waar deze maatschappelijke bewegingen gewoon duidelijk gelijk hebben. Het moet gewoon eens klaar zijn met wit privilege. Het moet gewoon eens klaar zijn met traditionele genderverhoudingen.
Dus ja, dominee Visser, er bestaan wel degelijk ‘100 tinten gender’. Sterker nog, dat is een diep spiritueel inzicht dat aan de basis ligt van de filosofie van Jezus Christus. Jezus wist als geen ander hoe de man ook vrouwelijk is, en de vrouw ook mannelijk, en hoe we precies daarin een weerspiegeling zijn van God: non-duaal, fluïde, heel.
Als je als Christen wilt uithalen naar de woke-cultuur, prima. Maar keer dan wel eerst naar binnen en zie en benoem de schandalige rol die het Christelijke geloof speelt in de extreme gewelddadigheid van wit privilege en heteronormativiteit. Dat geweld is al eeuwenlang aan de gang, en gaat tot de dag van vandaag door. Herken eerst je eigen rol in dit geweld, en leer zien hoe de doorgeslagen woke-cultuur een spiegel is van je eigen agressie.
Verder helemaal eens met dit mooie verhaal overigens. Ik zou graag eens met dominee Visser in gesprek gaan over gender, zodat hij zichzelf de volgende keer op dit thema niet zo belachelijk maakt.